Cranberry

Waarom cranberry in de tuin, vraagt u zich wellicht af. Niet te eten die bes. En u heeft gelijk. Lekker is anders. Het zit als volgt. Mijn Lief heeft een vader en die komt van Terschelling. En op Terschelling groeien cranberries. Dat zit een verhaal aan vast wat te maken heeft met jutten. Jutten is DE vrijetijdsbesteding van Terschellingers. Zeggen ze. Ik vermoed een andere bezigheid als nummer een, eentje die mij steeds bevestigd wordt als ik op dat eiland aanwezig ben. Enfin, in tijden lang geleden zwierf er een Terschellingse meneer door de duinen en vond daar een vat. Want je vindt mag je houden is regel nummer 1 van jutten en tevens de enige regel. Hij rende hopende op goud op het vat af en maakte het open. Zo is het mij verteld maar leer mij de Terschellingers kennen zeg. Het is waarschijnlijker dat hij veel meer hoopte op een vloeibaardere substantie die rijmt op genever. Helaas pindakaas, het bleken kleine zure rode bessen te zijn. Zwaar teleurgesteld liet hij het vat, geopend, achter voor wat het was. De bessen rolde over de duin, vonden het daar best lekker en begonnen plantjes te worden. Het gevolg van dit avontuur is dat je nu overal op het eiland Cranberry lekkernijen voorgeschoteld wordt. Cranberrytaart, thee, wijn, jam, compote, notenmix en natuurlijk cranberries op sterk water. Recentelijk vond ik mijzelf aan de bar van Mexico-aan-de-rand-van-Midsland en daar kon ik kiezen tussen margarita en margarita met cranberry. Dat laatste hebben we thuis niet. Daar hebben we een goede reden voor.

Cranberrystruikje in de tuin was kadootje voor Lief. Vanwege sentimentele binding met Skylge. En het blijkt een leuke grondbedekker te zijn.

3 gedachten over “Cranberry”

Geef een reactie