Excursie


Ze noemt de voormalige bewoners van dit eiland zielige mensen. Dat heeft ze al drie keer gezegd. Nu weet ik het wel. De gids, een vrouw van rond de vijftig, verteld dat het toen helemaal niet leuk was op dit eiland. Ze heeft het woord ‘leuk’ al vijf keer gebruikt. Ooit, ik vermoed in haar betere jaren, woonde ze in Nederland. Fijn dat ze mijn taal spreekt maar ze gebruikt wel steeds dezelfde woorden. Op de boot heb ik haar weten te vermijden maar als ik hier aanstalten maak weg te lopen roept ze groep weer bij elkaar. Ze leest het verhaal over het eiland voor uit een boekje. Af en toe kijkt ze of iedereen nog wel luistert. Een man van rond de zestig, schat ik, met een belachelijk zonnehoedje met bloemen erop, is even de aandacht kwijt. De gids ziet dit meteen en roept hem tot orde waarna ze de net opgelezen passage nog een keer voorleest. Gaat dit altijd zo? Had ik dat boekje maar gekocht en was zelf hier naartoe gegaan. Nu wijst ze naar de ruïnes verderop. De gids wijst tekeningen aan van hoe de gebouwen eruit hebben gezien in haar boekje. Ik denk verlangend aan het zwembad bij het hotel. Maar eerst moeten we nog terug met de boot. We worden bij elkaar gedreven door de gids. Richting de boot want ze vind het tijd om terug te gaan. Ik vraag mij af of ik in het havenstadje kan ontsnappen door een bus te nemen naar mijn hotel. Voordat we de boot instappen vraagt de gids of wij nog even onze aandacht willen geven aan het rampzalige leven van de voormalige eilandbewoners. Nou, lepra lijkt mij inderdaad een kloteziekte maar zo langzamerhand begin ik wat jaloers te worden op de zielige mensen. Want toen zij hier woonde bestond deze gids nog niet.

Eén gedachte over “Excursie”

Geef een reactie