Het blijft koud


‘De mensen zijn het zat’, zegt de marktverkoopster terwijl ze de door mij uitgekozen knoopjes in een zakje doet. Hoewel niet helemaal de juiste vorm zijn de knoopjes precies de juiste kleur voor bij de stof die ik net heb gekocht. De kleur wijkt drie tinten af waardoor ze wel gaan opvallen maar er toch echt bij horen.
‘Zo’n rits die er wel is maar je niet kan zien’, zeg ik tegen de marktverkoopster,’ heeft u die?’
‘U bedoelt een blinde rits. Ja, die heb ik in ongeveer deze kleur. Hoe lang moet de rits zijn?’
‘Een centimetertje of veertig lijkt mij voldoende’.
Waarschijnlijk is dat te lang, bedenk ik, maar bij deze soort ritsen kan ik er makkelijk een stukje afhalen. Niemand die dat ziet want, zo’n rits, naai ik zo achter de stof.
‘Mensen hebben er geen verdusie meer in, mevrouw’, zegt de verkoopster, ‘de winter duurt nu zo lang, ze denken dat ie niet meer over gaat.’  
Ze geeft er een knipoog bij maar kijkt mij toch wat bezorgd aan. Ik bedenk mij dat ik waarschijnlijk net niet genoeg vlieseline in de kast heb liggen.
‘Het is al veel te lang veels te koud. De mensen zijn het beu’, voegt ze eraan toe, terwijl ze mij indringender aankijkt.
‘Volgende week blijft het ook nog fris. Wie weet dat het in de week erna wat opwarmt’, zeg ik met een, hopelijk, geruststellende stem maar gezien de uitdrukking op haar gezicht heeft dat niet geholpen.
‘Nee hoor, ik geloof er niet meer in. De mensen denken dat deze winter nooit meer ophoudt’, concludeert de marktvrouw,’wat gaat u eigenlijk maken, als ik vragen mag?
‘Een lentejurkje’.

Doucheschuim

Om de huid en zijn droge plekken te verzachten kan men dit product gebruiken. Wie wil dat nu niet tijdens deze, aanhoudende, winterse weken. Op de fles staat dat als men dit dagelijks gebruikt men binnen zeven dagen een gladdere en zachtere huid zal hebben. Dat is niet te testen. Althans niet door mij. Elke dag douchen, wie heeft daar nou tijd voor? Tsss. Verder vermeld de fles dan men een merkbaar mooiere huid kan verwachten na drie weken. Ook dat is niet te testen door mij. Ik heb al een geweldig mooie huid. Kan maar weinig aan verbeterd worden.
Wel lekker spulletje hoor. Maar het is bijna op.
Ik verheug mij er op om het volgende verjaardagskado te gaan gebruiken.

Rabarbertaart: het recept

De taart van gisteren was een succes. Alle aanwezige proefpanelleden waren smakelijk verrast en daarom vandaag het recept. Het komt uit een ‘A little book of Irish baking’ van Marion Maxwell. Dit kleine kookboek kocht ik in 1996 in Ierland met het doel om thuis Iers te gaan bakken. Vooral de rabarbertaart, hoewel er ook nog andere leuke recepten in staan. Het is duidelijk een boekje voor de toerist want de hoeveelheden die erin staan worden zowel op de Engelse manier weergegeven als ook in grammen. Dat geeft soms een beetje vreemde hoeveelheden maar als het resultaat okidokie is dan hoort u mij niet klagen.

Country Rhubarb Cake
Ingrediënten:
voor het deeg:
– 340 gram bloem
– 1/2 theelepel baking soda (=dubbelzure soda)
– beetje zout
– 50 gram witte basterd suiker
– 80 gram boter
– 1 ei
– 175 ml karnemelk
 voor de vulling:
– 700 gram rabarber in grote stukken gesneden
– 200-250 gram suiker (ik gebruikte kristalsuiker maar ik denk dat variatie hier mogelijk is)
Verder nog wat kristalsuiker voor bovenop het deeg.
Bereiding:
Verwarm de oven voor op 180 graden C (lager, bv 150 bij hete lucht oven) en vet een taartvorm van ongeveer 25 cm doorsnede in.  Meng het bloem, baking soda en het zout in een kom. Voeg hieraan toe de basterdsuiker en wrijf de boter erdoorheen. In NL zijn we gewent dit te doen met twee messen, dat kan je doen als je niet graag met je handen in het deeg zit. Meng in een andere kom de karnemelk met het ei. Voeg dit geleidelijk toe aan het bloemmengsel en meng tot het een deeg is geworden. Deel dit in twee. Rol een deel uit en vul hier de taartvorm mee. Vul dit met de rabarber en strooi hier de suiker overheen. Rol nu het tweede deel van het deeg uit om als deksel van je taart te dienen. Maak stoomgaatjes in het deeg (met een vork) en strooi er nog wat kristalsuiker overheen. Bak gedurende 50-60 minuten tot het deeg lichtbruin is geworden. Het fruit is dan lekker zacht geworden.

Verder meld Marion ons dat deze taart ook lekker is met appel. Dat is goed nieuws voor de lekkerbek want die zijn het hele jaar verkrijgbaar. Jammer voor de middelomtrek maar ja, een mens kan niet alles hebben.

Rabarbertaart

De eerste keer, in mijn leven, dat ik rabarbertaart at was ik in Ierland. Tijdens een fietsvakantie waren we neergestreken in het leuke dorp Clonbur. Tijdens het jaarlijks terugkerende flying pig festival van 1996. Wat, achteraf, de eerste en enige editie van het feest bleek te zijn. Cultureel hoogtepunt van de vakantie. Mijn tijdelijke fietsmaatjes en ik werden getrakteerd op folk muziek, lokaal gebrouwen whiskey, een schaaphonden wedstrijd en vooral veel crack (gezelligheid op zijn Iers) En lekkers want de Ieren hebben allemaal een oven in de keuken en zijn niet bang deze te gebruiken. De scones en cakes vlogen ons om de oren maar wij gingen voor de rabarbertaart. Want die konden we delen. Zo’n fietsclubje waren we al geworden. Na slechts drie dagen. De taart was bijzonder lekker. Ik heb er, nog net op tijd, een foto van gemaakt. Vijf minuten later was er geen kruimel meer te vinden op dit bord.

De, andere, grapjas van de club maakte een foto van dat ik een foto maakte. En, ja, toen was ik ook al rood en oh my, extra nostalgie, dat is de oude practica uit mijn echte fotografieverleden *pinkt traantje weg*.

Ter ere van St. Patricksday heb ik nu zelf een rabarbertaart gemaakt. Deze wordt vandaag geproefd, getest en beoordeeld. Indien goed te doen wellicht morgen een recept.

Ongeduld

Ik ben helemaal niet ongeduldig. Iedereen kleedt zich alvast uit voordat het bad volgelopen is.

En ja, dit schrijf ik alleen om te benadrukken dat ik in bad ga. En zodat jullie weten dat ik een bad heb. Vooral diegene die geen bad hebben, ik heb er wel een! En voor degene die ook een bad hebben, net als ik, wrom zit je er niet in?

Op zich is het niet hebben van een bad best wel rustgevend. Lijkt mij want zeker weten doe ik dat niet want ik ben, je raadt het al, wel  in het bezit van een bad. Als je geen bad heb kom je ook niet snel in de stressvolle situatie dat je moet kiezen tussen badschuim, badolie of badzout. En dan ben je er nog niet klaar mee want dan heb je nog de beslissing welke badschuim, badolie of badzout je in het bad gooit te nemen.

Ga er maar aan.

Helemaal niet rustgevend eigenlijk.

Poeh zeg. Wat een druk. Als remedie ga ik wat kalmerends doen.