Maand: oktober 2011

Als de zon schijnt aan de andere kant van onze planeet word ik wakker. Het is donker en even weet ik niet waar ik ben. Wel weet ik wat ik moet doen en sta op. Langzaam schuifel ik naar waar ik meen dat de deur van de slaapkamer is. Deze weet ik zonder kleerscheuren te bereiken dankzij het los rond zwaaien van mijn armen. Als ik door de deur ben blijft het donker. Geen hand voor ogen en ik vervloek mijn idee om de wijn afgewisseld met glazen water te drinken. Geen zin in hoofdpijn en op die manier minder kans op een kater maar het loopt wel twee keer zo snel door. Gedesoriënteerd door het totale gebrek aan licht weet ik even niet waar het toilet zich bevind in dit huis wat niet het mijne is. Ik gok op links en voel even later een deur aan mijn rechterhand. Dit zou het wel eens kunnen zijn. Ik schuifel naar binnen en doe de deur achter mij dicht. Terwijl ik mijn hand terugtrek van de deur voel ik een knopje aan de muur. Het is het lichtknopje en eindelijk kan ik zien wat ik doe en waar ik ben. Met mijn intuïtie is blijkbaar weinig mis want ik ben inderdaad op het toilet aanbeland.

Opgelucht loop ik het kleine kamertje uit. Terwijl ik de deur naar de slaapkamer zie doe ik het licht uit. In het pikkedonker loop ik snel richting de slaapkamer want ik wil nu wel weer slapen. In mijn haast om snel weer in bed te liggen schat ik de afstand ietwat verkeerd in en knal tegen een muur. Die erg hard is.

Toch nog hoofdpijn.

Nog even en ik ben actiever op cattish dan dat ik hier ben.
Postje 3, van mij, is er te vinden. Deze heet Qwerty op je billen.

Recentelijk bereiken mij berichten over het gedrag van dolfijnen. Je zou kunnen stellen dat ze de boel bedriegen. Wat? U krijgt allerlei warme gevoelens bij de gedachten aan dolfijnen? Wellicht is het nu tijd om u positieve mening over deze grote vissen te herzien. Uiteraard vraagt u zich af waarom ik dit nodig acht. Welnu, laat mij het een en ander toelichten.

Er bereiken ons berichten over aangespoelde zeeschildpadden die een gevaarlijke aanval van flipper niet hebben overleefd. Een aanval, dames en heren, zonder ogenschijnlijk nut voor deze familie van de walvissen. Duidelijk geval van zinloos geweld.

Ook binnen eigen gelederen kunnen zaken flink uit de vin lopen. Zo laat de sociale structuur van een groep dolfijnen zich nog het meest vergelijken met die van een groep hooligans. Van onderling respect is geen sprake behalve aan de grootste en sterkste van de groep. Plagen, bijten, ongelimiteerde seksuele handelingen waaronder groepsverkrachtingen blijken aan de orde van de dag te zijn. En dit is dan alleen nog bij groepen van de eigen ondersoort.

Als we gaan kijken naar situaties waarbij verschillende dolfijnen elkaar treffen en contact met elkaar hebben blijkt het er ook al niet even gezellig aan toe te gaan. Ook hierbij geldt het recht van sterkste. De kleinere bruinvissen moeten het afleggen tegen de grote flippers die ook nog eens een raar accent hebben die de kleinere vissen proberen na te doen.

En de enige reden dat die rotvissen ermee weg komen is vanwege die eeuwige gelukzalige glimlach op hun snuit. En het feit dat wij, mensen, daar enorm gevoelig voor zijn.

Beste mensen, het is geen glimlach op het dier. Het is een misleidende grap waardoor ze allerlei smerige streken kunnen uithalen. Het wordt tijd dat we daar eens wat tegen doen want het loopt de spuitgaten uit.

En weer is er een postje van yours truly op Cattish te vinden.
Het heet Naar buiten.

Dat ik die lijst zou gaan volgen had ik mij voorgenomen. Dat ging gisteren al niet goed. Dat was dag 4! De bedoeling was om een stukje te schrijven naar elk van mijn exen. Dat zijn niet voor niets mijn exen. Daarmee doelende op het feit dat het verleden tijd betreft en daarbij lang lang geleden is. Dat geldt ook voor de opdracht van vandaag. Vandaag zou ik moeten schrijven over mijn favoriete vak op school met motivatie. Ook veel te lang geleden.

Met een vermoeden dat deze lijst is opgesteld door of voor scholiertjes bekijk ik de andere opdrachten. Mijn vermoeden wordt bevestigd. Hoppetee, lijst het raam uit en lekker mijn eigenste ideetjes spuien.

Tis tenslotte mijn blog.

Het jaar is nog niet voorbij en dan toch al een lijstje, met foto’s! Hoe leuk. Het jaar begon weer eens op Terschelling. Hier ziet u mij wandelen op het strand van Skylge.

Vlak na deze heugelijke gebeurtenis won ik een sexy string op een melig feestje en durfde deze nog te showen ook. Sterker nog, ik durf er hier een foto van te plaatsen.

Je zou kunnen zeggen dat het jaar nu al niet meer stuk kon maar het feest was nog niet over. Enige tijd later kwam de crocosmia uit de grond en ging zelfs bloeien.

Later in de zomer zochten we het warme weer in het zuiden op en heeft uw weblogger gezwommen in natuurwater…

…en kwam een eekhoorn tegen.

Laatste hoogtepunt welke ik met u wil delen is van afgelopen zaterdag 1 oktober 2011. Toen hebben we een BBQ gehouden in de achtertuin. Het was bloederig warm zweetweer en dat terwijl van de week de herfst toch echt gaan losbarsten. Uw kleinkinderen zullen mij niet geloven.

I need some sleep

I need some sleep
It can’t go on like this
I tried counting sheep
But there’s one I always miss
Everyone says I’m getting down too low
Everyone says you just gotta let it go
You just gotta let it go
You just gotta let it go

I need some sleep
Time to put the old horse down
I’m in too deep
And the wheels keep spinning ‘round
Everyone says I’m getting’ down too low
Everyone says you just gotta let it go
You just gotta let it go
You just gotta let it go

You just gotta let it go

Dit lijkt mij een mooi moment om het eens te hebben over het Forer-effect. Ook wel het Barnum effect genoemd. Een bekend gegeven uit de wereld van de psychologie. Het beschrijft het effect dat een algemeen stukje over een persoonlijkheid klinkt alsof het specifiek op de persoon geschreven is terwijl die persoon zich niet realiseert dat het voor meerdere mensen kan gelden.

De Amerikaanse psycholoog Bertram Forer deed, ergens in de eerste helft van vorige eeuw, een testje waarbij hij een persoonlijkheids test uitvoerde bij zijn studenten. Daarna maakte hij, zo zei hij, op basis van de antwoorden een persoonlijksheidsanalyse en liet deze waarderen door zijn studenten. Die gaven een cijfer wat aangaf in hoeverre ze zich konden vinden in de omschrijving van hun persoontje. Scoorde best hoog, zo’n 4,26 op een schaal van 5. De waarheid is dat hij alle studenten dezelfde analyse had gegeven welke hij had samengesteld uit horoscopen uit de krant. Het experiment is meerdere malen herhaald en de scores zijn altijd zo hoog dat het effect bevestigd wordt.

Het leuke is dat als je dit soort dingen weet dat je er op gaat letten. Met als gevolg dat ik sedert minstens 10 jaar geen horoscopen meer lees omdat het allemaal flauwekul is. Het geheel doet mij ook wat denken aan cold reading wat wel wat anders is. Wat mij betreft komt het op dezelfde onzin* neer.

*Of, zoals iemand eens tegen mij zei, je moet er wel in geloven natuurlijk. Nou, die liet dat klinken alsof dat ‘geloven’ een positief iets is. Tsss.