Maand: juli 2011

Als je geen koelkast hebt dan neem je er een mee. Dat is best makkelijk in de auto’s tegenwoordig. Maar wat als je ook nog ergens gaat overnachten, de koelkast niet zo lekker de spullen die erin zitten afkoelt en een serieus grote herrie maakt. Dan kan het zijn dat het ding je medicatie niet toevertrouwd en het best handzame boxje niet in je slaapkamer op het logeeradres wilt hebben. Blijkt dat er, van mijn medicijnen, nog steeds een versie bestaat die niet in de koelkast bewaard moet worden. Deze heeft niet meer de voorkeur omdat het spulletje eerst aangemaakt moet worden. Vloeistof bij poedertje, niet schudden maar even wachten, oplossing opzuigen, naald erop en gaat met die banaan.

En dan kom ik er achter dat deze, geprepareerde spuit, niet op de Personal Injector past.

Je trekt de huid waar je gaat injecteren met je ene hand een beetje strak. Zet dan de naald in het been met een beweging gelijk het gooien van een dartpijltje. Wablief? Wat ze bedoelen te zeggen is dat de naald in een keer in het spierweefsel moet zitten en dat er daarom een beetje vaart bij is. Ik deed er een kwartier over om de naald daadwerkelijk in mijn been te krijgen. Gedurende die tijd bleef de naald boven mijn been hangen. En hoe vaak ik ook 1..2.. dacht, mijn hand ging niet naar beneden. Er waren flink wat mentale aanmoedigingen nodig van mijzelf om het, uiteindelijk, toch voor elkaar te krijgen.

Dit jaar, op vakantie, ga ik de Avonex geheel zelf, zonder apparaatje whatsoever, in mij been wroeten.
Ben stoer of ben ik stoer?

Mijn medicijnen moeten koel bewaard worden. Voor onderweg heb ik daar een heel kek koeltasje gekregen. Daar zit een koelelement in welke je ook kan gebruiken als je door je enkel bent gegaan. Die laat ik bevriezen in de vriezer, plak het dan in het tasje door middel van klittenband en dan kan ik zes uur lang mijn drugs koel houden.

Rekent u even mee? Ik ben in een uur op Schiphol, dan anderhalf uur voordat de vlucht gaat, deze ging redelijk op tijd dus dat viel mee. De vlucht duurt drie en een half uur. Aangekomen ben ik binnen een half uur in het bezit van mijn bagage. Dan is het nog een kwartier tot een half uur wachten tot iedereen er is en het busje naar het hotel gaat. Deze rit duurde een half uur. Kwartiertje bij het inchecken en dan ben ik zeven en drie kwart uur verder. Dat is een uur en drie kwartier langer dan de zes uur die mijn meds koel gehouden worden in het tasje. Ik merkte dat het koelelement nog grotendeels bevroren was en ging er daarom vanuit dat het allemaal goed was. Het zal wel zo zijn dat ze zes uur kunnen garanderen maar dat je daarna op jezelf bent aangewezen.

Dit jaar gaan we met de auto naar Frankrijk. Dat duurt langer dan zes uur. Zelfs langer dan zeven uur en drie kwartier. Goede voorbereiding is het halve werk en daarom ben ik daar al weer even mee bezig. Zal ik u daar morgen, of overmorgen, meer over vertellen?

Het regent de hele dag. Spinner wil naar buiten. Na de hele ochtend dit ons meer dan duidelijk te hebben gemaakt doen we de achterdeur open. Ze rent naar buiten. Geheel tegen onze gedachten in blijft ze daar. In de regen. Ze komt even naar binnen zo rond een uur of 2. Eet wat brokjes en gaat weer naar buiten. Nog steeds regen. Wat een bikkel.

Spinner oefent voor buitenkat.

Dat projectje van mij met die thema dagen loopt helemaal niet lekker. Dat komt omdat men, inclusief ikzelf, niet van mij op aan kan. Ik wil best elke zondag een poessiefoto plaatsen. Afgelopen zondag was ik brak van feestje op zaterdagavond, helemaal niet gek gedaan, en toen kwam het er niet van. Projectjes lopen er momenteel niet, althans, niet van mijzelf, en daarom daar ook geen foto van of blogje over. Kan wel elke dag een postje maken over wat mijn lijf doet en vooral wat het niet doet maar daar wordt geen mens vrolijk van.

Daarom nu een postje over wat eten we op woensdag. Dan ben ik in een keer klaar. Want woensdag = pizzadag. Wilt u daar een foto van? Moet u snel zijn.

Het vandaag 15 jaar geleden dat mijn lief aan mij vroeg of ik zijn verkering wilde zijn. Daar ik dacht dat hij een grap maakte moest ik er erg om lachen maar hij was bloedserieus. Nadat ik mijn verontschuldigingen had aangeboden vanwege het misverstand heb ik ‘ja’ gezegd. Sindsdien zijn we bij elkaar.

Ik wilde geweldig koken op deze dag maar heb helemaal geen zin en puf om boodschappen te doen. Dus ik maak iets met wat er in huis is. Het wordt een kerriesoepje met spinazie vooraf en een spinazie-vegetarisch gehakt pastry als hoofdmaaltijd. Met een raketje als toet. Nou, asl dat geen feest is dan weet ik het niet meer. 😉

Niet een, niet twee, maar vijf Vlaamse Gaaien. Op mijn vriendelijke verzoek netjes op een rijtje gaan zitten (zit g*dver**mme stil, k*tvogels!) gaven er drie gehoor.

Het heeft nog een likkie verf nodig maar staat er wel. Gisteren is mijn paps bezig geweest met projectje voor in mijn tuin. De oorspronkelijke bedoeling was een houtopslagplaats. Maar paps had nog een stukje traanplaat waar niemand iets mee ging doen en zonde is om weg te gooien, ja toch? Na wat geteken en bereken is het een pottafel geworden. Met ruimte om wat hout op te bergen. Praktisch en handig ed. Ben er erg blij mee.

Op een andere tijdstip is het de bedoeling een afbouwdingetje te maken zodat we de regenpijp niet meer zien. Daarom zitten er aan die kant lange palen aan de tafel. Dan is er ‘vlees’ voor de constructie. Zo uitgelegd door paps. Gelukkig, toch nog vlees voor de vegetariërs.

Die kruisbessen, daar vielen er al een paar spontaan van de struik af. Dat wil wat zeggen. Daarom met schaaltje de tuin in om de bessen te verzamelen. Nou, 1 schaaltje bleek niet genoeg. Twee schaaltjes later zijn de struiken, bijna, leeg. De opbrengst een kilo en een kwart kilo bessen, hoppetee. Nu ben ik hartstikke verkouden, keelontsteking en koorts dus de bessen gaan de vriezer in. Wat ik ermee ga doen is een onderwerp voor een andere project donderdag.