Vakantiediertje

Eekhoorntjes zijn omnivoren, net als wij. En toch anders. Ze eten naast noten en eieren ook insecten en aarde. Dat laatste voor de mineralen. Daar hebben wij pillen voor. Hartstikke duur. Schijnbaar kan je ook zand eten, net zo goed. En schuurt de maag. Enfin, vanwege hun uiterlijk, zachte haartjes, pluizige staart, lieve kraaloogjes hebben ze een hoge aaibaarheidsfactor. Dat weten ze zelf echter niet want ze blijven steevast ruim buiten armlengte. Hoewel ik denk dat als we wat langer in het tuintje van het vakantiehuisje waren gebleven ik deze wellicht wel had kunnen aaien. Het was een bijzonder nieuwsgierig exemplaar. Hij leek ons net zo interessant te vinden als wij hem.

Linkies:

Waar? Nou, daar!

Wikipedia over de Eekhoorn

Dagje Montelimar

Mocht je ooit in de buurt zijn dan kun je Montelimar rustig overslaan als het je gaat om toeristisch bezoeken. Goed, ze hebben een kitscherige fontein op het plein voor het stadhuis en er staat een kasteel. Waar ze nu een galerij in hebben gecreëerd met entreegeld. Maar als je de aangelegde tuin voor het VVV kantoor noemt in je opsomming van trekpleisters voor de stad dan vermoed ik dat de stad mij verder niet veel te bieden heeft. Als je houdt van winkelen dan ben je hier wel op het juiste adres. Of moet ik zeggen; adressen. Plenty winkeltjes in het oude centrum alwaar je een hele snelle tijd kunt maken in het er doorheen jassen van je budget. En dan ben je nog niet eens op het industrieterrein geweest.

Heel groot industrieterrein ten zuiden van de stad. Met van alles. Ook een Decathlon. Met uitverkoop. Aldaar hebben we gekocht voor weinig: een bikini met 70s design, groene en beige wandelsokken, een paarse gymbroek, gymhemdje zwart, nog een gymhemdje (groen), wandelshirt met lange mouwen, een paarse sportbeha, mueslirepen met sjeukula en 2 flessen vitaminewater met smaakje. He, lekker. Toch nog een geslaagde dag.

Schrijfels in vakantieperiode

Ben tot de conclusie gekomen dat het lastig is stukjes te schrijven als Lief in de buurt is. Kan niet de rust vinden als hij meekijkt op het scherm of heel lief dingen aan mij vraagt. Bijvoorbeeld of ik nog koffie wil. En zo niet, wat dan want ik moet wel genoeg drinken hoor. Weet ik wel dat het heel warm is, buiten?

De zone, de schrijfzone dat is, is deze dagen ver te zoeken. Het is, waarschijnlijk, daarom dat ik in het weekend weinig schrijfsels produceer. Dat valt anders niet zo op want dan zijn er weer 5 dagen door de week waarin ik los kan. Let wel, kan, niet dat ik dat doe. Dat is een ander verhaal.

Dit is het weekend na de vakantie en Lief is thuis. Ik schrijf nauwelijks. Maandag weer?

Terug van een weggeweest

Dan ben ik terug van vakantie en dan is het wel de bedoeling weer wat aan schrijfsels te doen met betrekking tot weblog. Het lukt nog niet zo goed. Ben nog aan het wennen.

Is iets waar ik vaker last van heb gehad. Wennen aan het terug zijn in Nederland. Ga ik naar Ierland, fietst ik braaf aan de linkerkant van de weg. Zonder er over na te hoeven denken. Kom ik terug, stap op de fiets en twijfel. Het is heel even maar toch. Kom ik terug uit de zonnige hoek van Frankrijk heb ik ’s ochtends al een korte broek en hemdje aangetrokken zonder eerst naar buiten te kijken. Het regent.

Zoals ik al zei, tis ff wennen.