Maand: december 2012

Uw weblogger brengt een korte vakantie door op Terschelling. Voor vandaag stond er een wandeling met een vriendenclub op het programma. Nou, dat doen we dan.

Het is van groot belang dat het kerstdiner op harmonieuze wijze verloopt. Dat lees je overal. Hoor je mensen ook zeggen. Ik heb dat opgevat als advies want dit jaar vieren we, dat wil zeggen mijn directe familieleden en mijn vriend, kerst bij ons thuis. Wilt men nou een kerstdiner welke op rolletjes loopt is het verstandig te beginnen met een goede planning. Daarvoor ik het van belang te weten hoeveel mensen er mee-eten en hoeveel gangen er geserveerd worden. Verder is het goed om rekening te houden met wat er allemaal in de oven moet en hoe groot je pannen zijn. Hoe houd je de gerechten warm die warm horen te zijn en heb je al aan de presentatie gedacht?
Goed, de situatie alhier. We zijn met vijf mensen. We beginnen met brood, lekkere kaasjes en het geweldige slaatje van mijn broer. Daar drinken we wijn, bier of cola bij. Daarna is het hoofdgerecht. Dat is een groentestoof op mijn Marokkaans met vermoedelijk naanbrood erbij. Mijn moeder maakt dat. Heeft dat dan meegenomen van thuis en warmt het hier op. Heeft daarbij keus uit vier gaspitten en twee ovens. Hierbij serveren we wijn, bier en cola. Het bijgerecht zijn hartige muffins. Die zijn gemaakt en, gedurende het afgelopen jaar, geperfectioneerd door mijn vader. Indien opwarmen gewenst is heeft hij de keus de oven te gebruiken die niet door mijn moeder gebruikt wordt. Daarbij serveren we wijn, bier en cola. Het nagerecht maak ik. Op maandag want het moet een aantal uren in de koelkast na bereiding. Ik maak cheesecake met een topping van kruisbessen in port. Ook daarbij kan men wijn, bier of cola drinken. Mochten er nog mensen zijn met puf na al dit eten dan is er koffie met of zonder koek. En wijn, bier of cola.

Ik ben van mening dat we de organisatie volledig onder controle hebben.

Rest mij alleen nog om jullie allemaal hele fijne feestdagen toe te wensen. Bij deze.

Voor tips over hoe een echt kerstdiner te organiseren kijk hier.

Ik zal het maar bekennen. Ik ben een kaneelsnuiver. Van jongs af aan al. Als mijn moeder even niet keek, dat was gelukkig niet vaak want anders was het waarschijnlijk volledig uit de hand gelopen, snoof ik aan het kaneelpotje. Als ik dan aan mijn broer vroeg of hij ook even wilde snuiven dan sloeg hij dat nooit af. Het hebben van een brother-in-crime helpt geen enkele sikkepit om van een gewoonte af te komen. En dat kaneel heel lekker ruikt helpt natuurlijk ook niet. Verslavingen aan spullen die niet lekker ruiken, zoals tabak, heb ik nooit begrepen. Zelf aan koffie heb ik moet wennen. Gelukkig ruikt dat wel lekker.

Geur is heel belangrijk. Het maakt ook blij. Je kan hierbij denken aan de geur van vers gemaaid gras, een net uit het alufolie gepeuterde chocoladereep of een mooie man met een lekkere eau de toilettelucht in zijn hals. Allemaal heerlijk. Maar niets verslaat de geur van kaneel.

Mede daarom vind ik de kaneelhangertjes van missgefreubel  het waard om te maken. Daarbij hangt het  leuk in de eethoek. En de entree. Die nu stukken meer welkom aanvoelt. Bijkomend voordeel is dat als het in de oven staat meteen het hele huis naar kaneel ruikt. Hoef ik niet steeds de kaneelpot open te schroeven om mijn high te bereiken.

Uit noodzaak deze cakejes gemaakt want ik had nog dadels en die moesten toch echt een keer op. Bleken ze zo lekker te zijn dat ik ze zeker nogmaals ga maken. Misschien zelfs als cadeautje om weg te geven met kerst. Of op een andere gelegenheid. Bijvoorbeeld als mensen enorm trek hebben in dadel/walnoot cakejes.

De kerstboom was al jaren lichtjesloos. In een eerdere kerstperiode zaten er lichtjes op geplakt maar dat bleek niet de meeste ideale oplossing. Liet los, ballen vielen er dan ook maar uit, kortom, ellende. En dat met de feestdagen. Daarom, onder het mes met dat ding. Of, in dit geval, onder de priem.

 Ziehier het resultaat. Laat de feestdagen maar komen. De boom is er klaar voor.

Er waren scones over van het theefeest van afgelopen zaterdag. Die broodjes waren niet zo lekker meer want na een dag worden ze al taai. Om die reden, en omdat ik mijn goede daad voor vandaag nog niet had gedaan, heb ik ze in stukjes gesneden. Na een korte wandeling heb ik de stukjes scone aan een club hongerige eenden gevoerd. Erna leken ze nog net zo hongerig als ervoor. Zoals dat gaat bij eenden.