Een schuiver

Welke malloot veegt zijn straatje als hij op vakantie is? Dat je dat doet als je thuis bent. Maar in je vrije week? Zou hij dit van zijn vrouw moeten doen? Kon zijn hond die sneeuw niet opeten? Ik zag het dier gisteren nog een flinke hap nemen. Hij kwispelde er heel blij bij. Hoe komt hij eigenlijk aan die sneeuwschep? Die heeft hij toch niet van thuis meegenomen, de fanatiekeling. Het zou maar kunnen dat hij die pas heeft aangeschaft. Vanochtend hebben wij ovenwanten gekocht. Die lagen niet in de keukenlade. Kijk nou zeg, daar is nog zo’n zeloot*. Met net zo’n sneeuwschep. En ook zo’n jack aan. Wat staat er eigenlijk op die jas?
Vakantiepark Onder de Lindenboom.

*) Zeloot is een Jiddisch begrip en verwijst naar een specifieke, niet heel vaste, groep joden uit de 1e eeuw van onze jaartelling. Deze mensen erkenden alleen God als heer en meester waardoor ze regelmatig in de clinch lagen met mensen die een andere mening waren toegedaan. Zoals de keizer van het Romeinse rijk. Op zich vond deze keizer het geloof zelf niet zo’n groot probleem. Wel vond hij het vervelend dat de Zeloten het betalen van belasting als godslastering zagen. Daardoor liep hij een flinke duit mis. Dit resulteerde in het plegen van moorden over en weer tussen de Zeloten en de Romeinse bezetter en hiermee werd uiteindelijk het conflict opgelost. Althans, daar ga ik vanuit want ik hoor er niets meer over.
In deze tekst echter bedoel ik de letterlijke betekenis van Zeloot. Vanuit het Grieks betekent het ijveraar.

Snowboots

Een strenge winter zou het worden. Dat wist men al in oktober te vertellen. Dat het begin november al behoorlijk koud zou worden. Niets van gemerkt. Nou, dan zou het weer op de helft van die maand omslaan en verschrikkelijk koud worden. Het was nat en vochtig buiten maar niet koud. Ik had mijn winterjas nog in de kast hangen. Maar, zo vertelde ze mij, de kou kwam er nu toch echt aan. Het zou zo koud worden dat Sinterklaas na aankomst direct rechtsomkeer met zijn boot zou maken om naar het warme Spanje terug te gaan. De oude man kwam, vulde schoenen, had zijn avond en ging alleen terug naar Spanje omdat dit nu eenmaal de traditie is. Had niets met het weer te maken. En ik droeg mijn herfstjack als ik naar buiten ging. Ze wisten het nog niet zeker maar het zou zomaar een witte kerst kunnen worden. Ik heb al jaren geen witte kerst meegemaakt, misschien nooit. Dus ik verheugde mij er behoorlijk op. Het werd geen witte kerst. Het werd geen bevroren kerst. Het werd een natte kerst. En redelijk warm voor de tijd van het jaar. De jaarwisseling dan? Ik hoorde niets meer van de weervoorspellingen want ik luisterde er niet meer naar. Of dit voortkwam uit groeiende desinteresse of een licht sluimerende teleurstelling durf ik niet te zeggen. De eerste paar dagen van dit jaar gaven eenzelfde beeld qua weer als de laatste 2 maanden van het jaar ervoor. Het werd wel steeds iets kouder maar nog steeds niet echt van dat gure winterweer wat wel beloofd was. Maar dan eindelijk, aan het uiterste eind van januari terwijl februari nog niet eens echt begonnen was werd het koud. Heel koud. Guur eigenlijk. En wit. En eindelijk kon ik mijn, door de voorspellingen in oktober gestimuleerde, aankoop van snowboots verantwoorden.

Internet

Jahoor, ze is weer online. Op de eigen modem, die het, ondanks zijn hoge leeftijd, nog steeds doet. En dat het in Limburg niet zo goed lukte. Ach, zo erg was het niet. Daardoor kon ik wel extra lang in het bad van de buren blijven liggen. En op de massagetafel, alwaar ik ayurvedisch geknepen ben. Daarom ben ik nu geheel in balans. Of niet, want ik voel mij niet anders dan ervoor. Maar lekker was het.
Het ontbreken van internet was vooral jammer voor jullie. Want bij ons huisje hoorde een knijn. En daar heb ik een foto van. Die jullie dus nu pas te zien krijgen. Kijk, daar issie…


En toen ging het sneeuwen…


En nu ligt er hier, thuis, ook een centimetertje of 10 van het witte spul maar toen ik deze foto maakte in het Zuid Limburgse, lag er in stadje P ook wel wat maar lang niet zoveel. Daarom was deze foto toen nog wat bijzonderder geweest.


Morgen meer, dan laat ik, misschien, mijn, recentelijk goed door de sneeuwkeuring gekomen, snowboots zien.