Mijn ouders

De ouders van mijn ouders zijn mijn opa’s en oma’s. Als jij denkt dat je als kind zijnde last had van je ouders had die die geezers eens moeten meemaken. De ene Opa had het contact met de echte wereld al 10 jaar voordat ik werd geboren verloren. Daarbij had hij geen gevoel voor humor en dan bedoel ik totaal helemaal nada nix. Geen greintje grappigheid in zijn wezen. Zijn vrouw heeft hypochondrie uitgevonden EN geperfectioneerd. Ook at ze niet netjes want kruimelde veel en wat op haar blouse viel at ze evengoed op. De andere Opa claimde een socialist te zijn, dweepte daarom met de Vara gids EN vond dat mensen met een donkere huidskleur terug moesten naar hun eigen land. Snapte totaal niet dat ik dat heel erg raar vond en verweet dat aan mijn prille leeftijd. Hij was veel ouder en daarom wijzer. Ik vond dat hij al die tijd niet erg had opgelet. De bijbehorende Oma hield hierover, wijselijk, haar mond en had het erg druk met het tiranniseren van de familie en het in de gaten houden van de buren. Serieus, vergeleken met deze mensen zijn mijn ouders heiligen en verdienen niet een maar wel twee medailles.