Ruim 10 jaar geleden had ik een goede baan. Leuk werk maar kon niet vooruit, het was zo’n baan die je doet en na 20 jaar doe je nog steeds hetzelfde leuke werk. Perfect als dat je ding is maar ik was jong en wilde meer. Spaarcentjes geteld en heb bleek te doen te zijn. Vriend lief aangekeken en het leek hem wel wat om een studentje als vriendinnetje te hebben dus hoppetee, weer naar school. Nouja, college dan. Na 4 jaar buffelen diploma behaald en dan zou het beginnen. Branwen’s carrière. Maar waarom was ik nou steeds zo moe. Niet constant hoor, want dan ga je met je klachten naar de huisarts, maar van die periodes van 2 a 3 weken. En dan was het weer over en ging ik als een trein. Een TGV om precies te zijn. Om na een half jaar weer een periode als dieseltje te tuffen. Die periodes kwamen steeds vaker en duurden steeds langer. Enfin, die carrière schoot niet op. Ik kwam niet gemotiveerd over, zeker niet de laatste 3 jaar. Maar ik was wel gemotiveerd alleen ook zo allejezus moe.
En nu ben ik ziek. Dat was ik natuurlijk al langer. Nu is het officieel. En alle lieve beterschapswensen (heel lief, schatjes die jullie zijn) ten spijt, ik word niet beter. Het kan een tijdje zo blijven zoals het nu is. Misschien gebeurt er iets waardoor ik weer wat meer energie krijg. Het kan ook zijn dat het erger wordt, ineens of langzaam.
Dat is minder om te horen dat beterschap wensen niet helpt. Dat heet dat je het moet accepteren zoals het is. En daar heb je veel sterkte bij nodig. En dan zie ik dat ik hieronder chemi moet intypen…
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
Zo zie je toch maar dat je niet altijd weet wat er allemaal achter een blogger zit.
Ik weet niet wat je hebt, maar ik ken iemand met CVS en ik weet hoe ze moet opboksen tegen het onbegrip met momenten. Helemaal niet leuk. Ik zou je beterschap willen wensen maar daar heb je misschien niet zoveel aan. Ik hoop dan maar dat het blijft zoals het is en niet erger wordt zodat je tussendoor toch kan genieten van al wat mooi is.
Voor zover ik hier al las, ben je grappig en optimistisch. Dat is zeker een goeie houding die misschien niet altijd gemakkelijk is om vol te houden maar vermoedelijk wel helpt om dan toch weer vol te houden. Courage, gelijk ofdat we hier zeggen.
Wederom bevestigd dat je een sterk persoon bent. Je weet hoe je van je leven moet genieten en dat is mooi om zien! Geen medelijden, enkel respect voor de mooie persoonlijkheid die hier op aarde rondloopt. Blijf genieten van je goeie dagen en geniet van de liefde die je omringt op de mindere!
Much respect!! Xxx
Ik ken je enkel van hier wat rond te neuzen op je blog, en weet dan ook niet wat je precies hebt.
Je moed en sterkte wensen helpt niet, maar meer dan dat kan ik niet doen, vrees ik.
Oh hemel. Heb je MS??
Ik wil heel ongegeneerd gaan vloeken. Maar a. dat komt niet door en b. ook dat helpt niet…
Ik stuur je een portie energie. Als ik die zelf weer heb weten te vinden dan wel. Dus je moet er nog even op wachten…
Wederom dank voor jullie lieve berichtjes. Helpt toch een beetje. Vooral bij het positief blijven en dat is heel belangrijk.
@Sjoerd. 'chemi' Beetje wrang idd. Ik denk wel eens dat blogger een eigen persoonlijkheid heeft.
@Elsje. Je gaat door voor de wasmachine.