Soep is heel persoonlijk

Zelf houd ik van soep met inhoud. Geen laf bouillonnetje met julienne gesneden omelet erin voor mij want daar kan ik niet op leven. Wil er veel groenten in en het liefst ook nog peulvruchten en/of pasta. Zoiets als Minestrone is helemaal geschikt. Of kikkererwtensoep, bamikerriesoep met ei of een lekkere stew. Want laten we wel wezen, dat is eigenlijk gewoon een dikke soep.
Een wat betere vriendin echter gruwelt van kidneybonen in haar soep. Een lekkere groentesoep kan haar best bekoren maar niet als er niervormige bonen in zitten. Dan heeft ze liever een kupasoep. Ook ken ik iemand die de croutons uit zijn kupasoep mikte.
‘Ik vreet geen oud brood’ zei hij toen ik hem ernaar vroeg.
Ook kwam ik ooit in contact met iemand die geen soep lustte. Geen enkele soep, maakte niet uit waar het van was, ze at het niet. Raar vind ik dat. Ze had verder nog wat meer rare trekjes welke vooral gebaseerd waren op andere soorten van afkeer. Ik heb haar nu al jaren niet gezien. Ik heb het schijnbaar niet zo op met antisoepmensen.

5 gedachten over “Soep is heel persoonlijk”

  1. Soep is heerlijk! En eet ik altijd ter troost, bij ziekte, of als ik me niet helemaal top voel. En buuf wil me ook altijd wel verrassen met een overheerlijke zelfgemaakte Kippensoep. Mjammie!

  2. Soep als hoofdgerecht vind ik prima, lekker zelfs. Inderdaad, lekker gevulde soep. Maar als voorgerecht met van die versemelli 😉 erin, jakkes! Dus wat dat betreft lijken we wel op elkaar 😀

Geef een reactie