Gewapend met een vers tubetje bandenplak ga ik de band te lijf. En ik moet zeggen, het gaat lekker. Helemaal zoals de fietsenmaker het graag ziet. Mooi plakkertje erop, band opgepompt, ziet er goed uit. Band beetje leeg laten lopen om in de binnenband te proppen. Ook dat gaat swimming. Ik zie mijzelf al fietsend over de dijk met mijn haren in de wind. Wat een goed idee. Om dit te realiseren moet ik nu wel mijn band nog even oppompen. Boven het geluid van de pomp uit hoor ik pssssss. Ah nee he! Jawel hoor, de band loopt weer leeg. Ik ben er helemaal klaar mee.
Lief doet een serieuze poging en vind nog twee gaatjes. Doet ook plakkerdeplak en hup fiets is klaar. Kijk, daar heb ik nou een vriendje voor. Natuurlijk ook voor andere zaken maar voornamelijk voor het plakken der band. Ik ren naar boven om mij om te kleden. Ik heb, in afwachting van de reparatie van mijn band, een fietsonderbroek aangeschaft en kan deze dan eindelijk uittesten.
‘laat maar hoor’, hoor ik lief roepen van beneden,’ je band is nog steeds lek’.
De gaatjes blijken scheurtjes en de symptomen van een ernstige aanval van rubbermoeheid. We gaan een nieuwe achterband aanschaffen. Dat zal dan toch wel de oplossing zijn voor deze ellende.
Je moet goedbedoelde adviezen ook niet naast je neer leggen…
@Sjoerd. Doe ik ook niet, ik heb een andere binnenband. Maar voor het verhaal mag er wat meer drama in, daggikzo.
Je hebt het in ieder geval geprobeerd en je er niet gemakkelijk vanaf gemaakt!
Beetje off topic, maar weet je wat leuk is op een regenachtige dag als deze: die Google Translate knop gebruiken om de blogs te vertalen naar het Engels……
"Love tries to find two holes"??????
En nu ga ik weer verder met regendruppels tellen 🙂
@Jaap. Dat is waar. Ik deed dat laatst en kreeg toen een soort tekst waarvan ik zelf niet meer wist wat ik bedoelde. En ik had het net geschreven. Erg komisch. Het is een probeersel, als het niets blijkt te zijn haal ik het er weer af.