Kaneel

Ik zal het maar bekennen. Ik ben een kaneelsnuiver. Van jongs af aan al. Als mijn moeder even niet keek, dat was gelukkig niet vaak want anders was het waarschijnlijk volledig uit de hand gelopen, snoof ik aan het kaneelpotje. Als ik dan aan mijn broer vroeg of hij ook even wilde snuiven dan sloeg hij dat nooit af. Het hebben van een brother-in-crime helpt geen enkele sikkepit om van een gewoonte af te komen. En dat kaneel heel lekker ruikt helpt natuurlijk ook niet. Verslavingen aan spullen die niet lekker ruiken, zoals tabak, heb ik nooit begrepen. Zelf aan koffie heb ik moet wennen. Gelukkig ruikt dat wel lekker.

Geur is heel belangrijk. Het maakt ook blij. Je kan hierbij denken aan de geur van vers gemaaid gras, een net uit het alufolie gepeuterde chocoladereep of een mooie man met een lekkere eau de toilettelucht in zijn hals. Allemaal heerlijk. Maar niets verslaat de geur van kaneel.

Mede daarom vind ik de kaneelhangertjes van missgefreubel  het waard om te maken. Daarbij hangt het  leuk in de eethoek. En de entree. Die nu stukken meer welkom aanvoelt. Bijkomend voordeel is dat als het in de oven staat meteen het hele huis naar kaneel ruikt. Hoef ik niet steeds de kaneelpot open te schroeven om mijn high te bereiken.