‘Wat eten we vandaag? En kan ik je erbij helpen?’, zegt mijn man als hij thuiskomt uit zijn werk.
‘Pastaovenschotel. Wil jij de macaroni pakken dan rasp ik de kaas’, zeg ik met mijn hoofd in de koelkast. Ik hoor gestommel in de bijkeuken en een diepe zucht.
‘Ik zie helemaal geen macaroni, wel noedels maar dat is andere pasta’.
Snel overweeg ik de mogelijkheid dat de pasta op is. Hebben we die vorige keer opgemaakt? Kan zo zijn, we eten best vaak Italiaans. Maar geen nieuwe gekocht?
‘Oh, zei ik pasta? Ik bedoel aardappelovenschotel’, zeg ik, ‘dus de zak aardappelen graag’.
‘Neem jezelf in de maling’, zegt mijn man terwijl hij met de piepers naar de keuken loopt, ‘ga je nu aardappel in de pastasaus doen?’
‘Ja’, zeg ik, ‘met wat extra kaas. Tegen de schrik’.
Want raar is het. Geen pasta maar wel aardappels in huis. Ongehoord.
wij aten vandaag rijst met kip waarin de rijst in ene keer sliertjes waren geworden. Ik heb er maar niets van gezegd…