Maand: december 2010

Ruim 10 jaar geleden had ik een goede baan. Leuk werk maar kon niet vooruit, het was zo’n baan die je doet en na 20 jaar doe je nog steeds hetzelfde leuke werk. Perfect als dat je ding is maar ik was jong en wilde meer. Spaarcentjes geteld en heb bleek te doen te zijn. Vriend lief aangekeken en het leek hem wel wat om een studentje als vriendinnetje te hebben dus hoppetee, weer naar school. Nouja, college dan. Na 4 jaar buffelen diploma behaald en dan zou het beginnen. Branwen’s carrière. Maar waarom was ik nou steeds zo moe. Niet constant hoor, want dan ga je met je klachten naar de huisarts, maar van die periodes van 2 a 3 weken. En dan was het weer over en ging ik als een trein. Een TGV om precies te zijn. Om na een half jaar weer een periode als dieseltje te tuffen. Die periodes kwamen steeds vaker en duurden steeds langer. Enfin, die carrière schoot niet op. Ik kwam niet gemotiveerd over, zeker niet de laatste 3 jaar. Maar ik was wel gemotiveerd alleen ook zo allejezus moe.

En nu ben ik ziek. Dat was ik natuurlijk al langer. Nu is het officieel. En alle lieve beterschapswensen (heel lief, schatjes die jullie zijn) ten spijt, ik word niet beter. Het kan een tijdje zo blijven zoals het nu is. Misschien gebeurt er iets waardoor ik weer wat meer energie krijg. Het kan ook zijn dat het erger wordt, ineens of langzaam.

Zoals jullie rechtsboven kunnen lezen ben ik vegetariër. En wel van de lacto-ovo-variant. Mijn favo eten is daarom vlees-, en visloos. Verder ben ik niet zo gek op gelatine en geplette luis (E120).

Gelukkig ben ik gek op groenten, peulvruchten, linzen andere gezonde producten. Daarbij ben ik bijzonder goed in staat om deze ingrediënten om te toveren tot een heerlijke, minder gezonde maaltijd. De makkelijkste manier is het toevoegen van kaas, grote hoeveelheden kaas. Zo maak ik van witlof, in essentie een goed stuk groente, in kaassaus verdronken witlof schotel. Heerlijk!

Tevens maak ik een heerlijk gemene bonenschotel. Daar gaan bonen, ui, knoflook, tomatensaus en paprikapoeder in. Tot dan gaat het goed. Maar er gaat ook sambal in (irritirent voor de maagwand en de volgende dag voelbaar bij het uiteinde van het maagdarmkanaal) en mexicaanse pepertjes (dito) tortillachips (zout!) en, ja daar issie weer, kaas (zout en vet). Lekker!

Ander lekker gerecht is curry. Zo maakt ik wel eens groentencurry, kikkererwtencurry en een linzenschotel uit de Punjab regio van India. Heftig gekruid en met glee. Dat klinkt gezond maar tis in wezen boter. En boter, dames en heren, zit tjokkievol met verzadigde vetten. Over de relatie van verzadigde vetten en uw bloedcholesterolgehalte kan ik u meer vertellen maar dan moet u betalen.

En dat zijn de hartige gerechten en heb ik u nog niet verteld over de zoete…oh jawel. U heeft al kennisgemaakt met de Peanutbutter fudge. En dat is letterlijk en figuurlijk peanuts. De rest is veel erger. Zo maakte ik eens….hmmm, zal ik hier een ander blog over beginnen? Branwen’s kitchen, zoiets?

…is december.

Over het algemeen heb ik geen spijt. Geen grote spijt bedoel ik. Over de grote dingen van het leven ben ik, over het algemeen, bijzonder tevreden. Eigenlijk kan ik jullie, zonder pardon, verwijzen naar Elsjes blog over dit onderwerp daar ik mij daar enorm goed in kan vinden.

Waar ik wel een heel klein beetje spijt van heb is de Peanut butter fudge die ik heb gemaakt. Vreselijk veel te lekker! En ook heel erg niet goed voor de lijn, het hart, de bloedvaten, de maagwand en de dunne darm. Ik heb een klein beetje minder spijt als ik bedenk hoe lekker het is en hoe blij ik daar van wordt.

Respect voor mijn moeder. Tegenwoordig als gevolg van het totaalplaatje maar vroeger ook al. Mijn moeder organiseerde te gekke feestjes met spelletjes, snoep, keek en gekkigheidjes. Echt helemaal mijn stijl. Ik kan mij herinneren een plak cake met slagroom en schaaltjes smarties, hagelslag, tumtums en andere snoepjes om de cake zelf te versieren. En dan proberen op te eten. Grote smeerboel (vandaar het plastic kersttafelkleed in september) en heel erg gezellig. Spekhappen hebben we ook gedaan en een warm/koud spelletje waarbij de beloning een snoepje of klein kadootje was. Snoephappen was mijn favoriet toe. Hierbij was er een verpakt snoepje in een teiltje water. En die moet je dan met je mond eruit happen. Handdoek lag al klaar.

Verder deden we ook kringdansjes en versjes, ook buiten als dat kon. We hebben vast niet alles in 1 feestje gedaan maar achteraf lijkt het wel zo.
1 groot feest. Dat is mijn favoriete verjaardag.

Herinneringen zijn niet altijd betrouwbaar. Meestal is een herinnering eenzijdig, namelijk van jou, en verzinnen we er een hele zooi troep omheen. Leuke daarvan is dat het dan echt jouw herinnering is en van jou alleen. Voorbeeld is bij voorbeeld je herinnering aan een vakantie. Die kan achteraf veel leuker geweest zijn dan toen je daadwerkelijk op die locatie was. Dat heb ik best vaak.

Ik heb geen favoriete herinnering. Wel een stapel beste herinneringen, meestal hebben deze iets te maken met een vakantie maar dat hoeft niet perse. Zo zal het volgende stukje gaan over ‘mijn favoriete verjaardag’. Dat blijkt nu een mengelmoes te zijn van verschillende kinderfeestjes.

Grappig hoe de hersenen werken.

Kan nooit veel geweest zijn. Kan mij het namelijk niet herinneren. En dan bedoel ik eerste tongzoen he. Eerste kusje op de mond weet ik al helemaal niet meer.

Wel leuk was mijn eerste date met een jongen. Thierry heette hij en wij hadden verkering en zaten samen in de 6e klas van de Lagere school. En Thierry vond dat als je verkering had je dan samen dingen moest gaan doen. Daarom had hij bedacht dat het dan een goed idee was om dingen te doen met elkaar die de ander leuk vond. Hij had er goed over nagedacht want hij vond dat je elkaar dan beter leert kennen. Enfin, ik was nog nooit eerder uitgenodigd om mee te gaan naar het park om vogels te kijken. Mijn moeder keek een beetje raar toen ik vertelde wat we gingen doen maar toen Thierry zijn 2 verrekijkers liet zien mochten we naar het park. Alwaar we daadwerkelijk vogels hebben bekeken. Thierry legde uit welke vogel we zagen en welke we alleen hoorde en deed zelfs vogelgeluidjes na. Erg lief en op dat moment volslagen normaal.

Het is pas jaren later dat ik het apart begon te vinden. Ik besefte mij ook dat ik nooit meer uitgenodigd zal worden door een jongen of man om in het park vogels te kijken en dat we dan ook daadwerkelijk vogels gaan kijken.

Nou, dat lijkt mij nou helemaal geen leuk onderwerp om over te lezen. Mijn dromen, als ik ze al onthoud, zijn saai. Daarom ga ik jullie vertellen over Spinner’s droom en hoe deze uitkomt.

Spinner wil al jaren een plekje voor zichzelf. Een huisje, zeg maar. Ze had er al eens 1 van riet maar daar is ze uitgegroeid. Sindsdien is het haar grootste droom een nieuw passend huisje te vinden. Gisteren is haar droom uitgekomen.

Het begon hiermee…

Dat was niet zo boeiend. Spinner in geen veld of wegen te bekennen. Kon er geen soep van bakken*. Na wat geknutsel, geschroef en, niet te vergeten, gebruik van legio schuttingtaal is dit het resultaat.

Zeer gewaardeerd door Spinner die plotseling en ineens ook ter plekke was.

*) Heeft u er ook zo’n hekel aan als mensen ineens flauwe insider grapjes maken waardoor blijkt dat uzelf duidelijk geen insider bent?

Weetjewat ik leuk vind? Timmeren. Liefst zou ik de hele dag timmeren, verven, schuren, zagen en en stuken. Ik weet niet wat stuken is maar het klinkt geweldig. Helaas, helaas ik kon aardig meekomen op school en dan mag je niet met je handen werken. Nee, dan word je opgeleid tot een kantoorbaan. Daar zit wat variatie in, zo heb je mensen die altijd werken op een kantoor en mensen die er wel eens uit mogen voor overleg van welk soort dan ook. Blijft, in essentie, allemaal kantoorbanen. Bezig zijn voor je centen in de werkplaats blijkt wat anders.
Ter compensatie van mijn gemis klus ik thuis. En noem dat dan projecten. Momenteel ben ik bezig met een bak voor in de tuin. Daar gaan dan plantjes in maar vooral aarde. Eerst heb ik plankjes gezaagd. Acht plankjes om psies te zijn. Deze heb ik daarna geschuurd en geverfd. Op het moment ben ik ze in elkaar aan het timmeren. Daarna krijgt het hele gebeuren nog een verflaag. Hierna, als ik zo ver kom in dit project, breng ik een onderlaag aan van worteldoek om de planten in de bak te scheiden van de rest van de tuin. Erna timmer ik ook nog een laagje isolatie tegen de binnenkant aan. En dan ben ik klaar en, dat weet ik nu al, heel tevreden.
Die plantenbak ziet er niet uit natuurlijk. Ik ken een timmerman, een echte!, en die loopt weg als hij het ziet omdat het anders lijkt of hij mij uitlacht. Zo beroerd is het. Maar de bak moet er ook niet ineens professioneel uitzien. Want dat steekt zo af tegen mijn andere projectjes.

… ga ik psies doen wat ik vorige week ook deed.
Helemaal niets dus.

Ben van plan dit later toe te lichten. Momentje alstublieft. 🙂

Toelichting: Ik ben ziek en daarom thuis. Mijn ziekte is van dusdanige aard dat ik grievus snel moe ben. En met moe bedoel ik zo moe dat ik moet gaan slapen. Liever zou ik een week vol plempen met van alles zoals werk, klussen, huishouden en zelfs boodschappen doen. Maar dat kan niet. Ik kan 1 iets per dag regelen en misschien nog iets maar dan houd het op. Voor komende week denk ik aan zoiets:
Maandag; das vandaag, thee drinken bij moeders, daar te voet heen (en weer terug)
Dinsdag: bijkomen van bijwerkingen medicatie, die ik maandagavond spuit
Woensdag: huis schoonmaken of proberen niet in de weg te lopen voor degene die het echte schoonmaakwerk doet
Donderdag: klusjes en wat uitgebreider koken
Vrijdag: in de ochtend sportschool, rest van de dag bijkomen van het sporten, in de avond rustig aan, misschien een badje om daarna QI te kijken op BBC1
Zaterdag: verheugen op de avond, dan kaasfondueen met goede vrienden
Zondag: relaxen met lief, mischien borrelen met ouders, zoiets.
Tussendoor surfen op internet, stukjes schrijven voor weblog etc.